Kultura, obrazovanje i nauka
IVO ANDRIĆ, dobitnik Nobelove nagrade za književnost, je najčuvenije ime bh. književnosti u svijetu.
Rođen je u selu Dolac pored Travnika 1892. godine. Nakon završetka osnovne i srednje škole u Travniku, Višegradu i Sarajevu, nastavio je svoje studije u Zagrebu, Beču i Krakovu.
Nakon završetka doktorata u Gracu 1924. godine, pridružio se diplomatskom koru novoosnovane Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Napustio je svoju poslednju diplomatsku misiju ambasadora u Berlinu odmah nakon sto je NJemačka napala i okupirala Jugoslaviju 06.04.1941.
Nakon povratka u Beograd, Andrić se povukao iz javnog života, pišući u izolaciji svog doma neke od najboljih djela.
Za vrijeme Drugog svjetskog rata napisao je svoju najvazniju knjigu – roman «Na Drini ćuprija», za koji je primio Nobelovu nagradu za knjizevnost 1961. godine.
Njegova druga djela – Travnička hronika, Gospođica, Pripovijetke, Prokleta avlija, Znakovi pored puta i druge spadaju u najvišu kategoriju literarne umjetnosti. Andrić je umro 13.03.1975.
Bosna I Hercegovina ima još jednog nobelovca. To je VLADIMIR PRELOG koji je primio ovu najvišu međunarodnu nagradu za nauku 1975. godine.
Vladimir Prelog je rođen 1906. godine u Sarajevu, tada pod vlašću Austrougarske monarhije. Završio je srednju školu u Zagrebu, a fakultetsku diplomu stekao je na Češkom tehnološkom institutu u Pragu 1929. godine. Univerzitetska, istraživačka i naučna karijera Vladimira Preloga je bila usko vezana za velikog naučnika Leopolda Ružičku, koji je bio njegov profesor za vrijeme studiranja.
Ružička je spasio Preloga početkom Drugog svjetskog rata pozivom da radi na Federalnom tehnološkom institutu u Cirihu, gdje je on u potpunosti razvio svoj naučni potencijal, na osnovu čega je 1975. godine podijelio nagradu za hemiju sa australijskim naučnikom J.W. Cornforth.
Vladimir Prelog je umro 07.01.1998. godine.
Uz Ivu Andrića, MEŠA SELIMOVIĆ je nesumnjivo najznačajnije ime u literaturi Bosne i Hercegovine.
Rođen je 1910. godine u Tuzli. Po završetku Filozofskog fakulteta u Beogradu radio je kao gimnazijski profesor u svom rodnom gradu do izbijanja Drugog svjetskog rata. Bio je zatvoren 1942. godine, a 1943. godine pridružio se partizanima, antifašističkoj armiji naroda Jugoslavije. Nakon rata, radio je kao univerzitetski predavač u Sarajevu i prihvatio mnoge važne dužnosti u kulturi. Poslednje godine života je proveo u Beogradu, rodnom gradu svoje supruge.
Selimović je prozni pisac, a njegov literarni opus uključuje nekoliko knjiga kratkih priča, novela, studija, eseja i polemičkog pisanja.
Svoj najveći uspjeh je postigao sa romanom «Derviš i smrt», za koji je dobio sve najveće jugoslovenske nagrade za književnost. Slijedeći roman «Tvrđava» (1970.) je takođe bio jako popularan.
Meša Selimović je umro u Beogradu 11.07.1982. godine.